Euchile citrina

(Llave & Lexarza) Withner 1961
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Euchile citrina

Synonim: Sobralia citrina La Llave & Lexarza, Cattleya citrina (Llave & Lexarza) Lindley, Epidendrum citrinum (Llave & Lexarza) Reichb. f., Cattleya karwinskii Mart., Encyclia citrina (Llave & Lexarza) Dressler 

Występowanie:

Występuje wyłącznie w Meksyku. Rośnie głównie na górskich zboczach skierowanych w stronę Pacyfiku w stanach Durango, Guerrero, Jalisco, Michoacan, Nayarit, Oaxaca i Sianola. Są doniesienia o spotkaniu tych roślin na zboczach skierowanych w stronę Zatoki Meksykańskiej w stanie Veracruz. Rosną w dość ciemnych dębowych i dębowo-sosnowych lasach na wysokościach 1300-2200 m. Mają pokrój zwisający, wisząc "do góry nogami" ze spodu gałęzi drzew, na których rosną.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i -1°C.
Średnia wilgotność waha się od 50% zimą do ponad 70% przez resztę roku.
Opady od 5 mm przez całą zimę do 170 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,2/6,5°C w styczniu do 29,3/13,7°C w maju.
Okres kwitnienia: Od lutego do października z maksimum przypadającym w maju.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach hodowców. W naturze rośliny kwitną wiosną. Euchile citrina ma opinię rośliny trudnej do utrzymania w uprawie dłużej niż przez kilka lat. Podejrzewamy, że w większości dotyczy to przypadków, gdy są one uprawiane w warunkach zbyt ciepłych i zbyt wilgotnych. George Kennedy w swoim artykule opublikowanym w roku 1975 w Orchid Digest podaje, że te rośliny w jego kolekcji nie wykazują oznak żerowania szkodników; my natomiast stwierdziliśmy, że nasza roślina uprawiana i w dobrej kondycji przez 7 lat, gwałtownie zmarniała w ubiegłym roku po podstępnej inwazji tarczników, dość długo nie zauważonej. Wcześniej wydawało nam się, że ona nie przyciąga szkodników, więc możliwe, że ta inwazja była spowodowana wcześniejszym jej osłabieniem.  Okaz tego gatunku, któremu przyznano nagrodę FCC/AOS, był przez 3 lata uprawiany w mieszaninie kory jodłowej, perlitu i piasku, bez przesadzania i bez dzielenia. Był uprawiany na zewnątrz w Long Beach w Kalifornii, przy pełnym porannym słońcu i w półcieniu po południu. W ciągu roku temperatury w tym miejscu wahają się od -1°C do 38°C. Ponieważ nie miał okresu spoczynku, nawożenie stosowano co 2 tygodnie przez większość roku, a w zimie tylko raz na miesiąc. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Małej lub średniej wielkości epifit o wzroście sympodialnym dorastający do wysokości 25 cm.  

Pseudobulwy/łodyga:

5 cm wysokości. Jajowate pseudobulwy są szarawo-zielone i zwykle są pokryte trwałymi, błonkowatymi osłonkami.  

Liście:

Z wierzchołka każdej pseudobulwy wyrasta 2 do 4 wąsko-eliptycznych, zwisających liści o długości do 20 cm. Są szarawo-zielone, ostro zakończone, o raczej delikatnej teksturze, pokryte białawym meszkiem, który nie ściera się.  

Kwiatostan:

Zwisający kwiatostan o długości 5-10 cm wyrasta z pomiędzy liści na wierzchołku najmłodszego przyrostu.  

Kwiaty:

1-2. Zwisające w dół kwiaty o długości 7,5 cm mają kształt dzwonków i nie otwierają się całkowicie. Są woskowe, trwałe i mają silny cytrynowy zapach. Płatki obu okółków są zwykle jaskrawo cytrynowo-żółte, ale mogą być koloru jasnożółtego do kanarkowo-żółtego lub prawie pomarańczowego. Wszystkie części kwiatu są tej samej długości, ale płatki okółka wewnętrznego są nieco szersze niż okółka zewnętrznego. Duża warżka ma 3,8-5,0 cm szerokości, na środku i w gardzieli jest koloru głęboko złoto-żółtego, a jej pofalowany brzeg jest często biały. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych wymagająca chłodniejszego okresu spoczynku.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 25-27°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 12-13°C. Najcieplejszym okresem jest wiosna poprzedzająca sezon deszczowy. W wiosenny dzień średnia temperatura wynosi 28-29°C, w nocy 10 do 13°C, a różnica dobowa zmniejsza się z 17 do 16°C.  

Światło:

25000-35000 luksów. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.   

Podlewanie:

Opady deszczu w okresie od końca wiosny do początku jesieni są umiarkowane do obfitych, ale następnie drastycznie obniżają się pod koniec jesieni i zimą. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie pełnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze dość szybko wysychać po podlaniu. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje jesienią nawóz o niskiej zawartości azotu, a wysokiej zawartości fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. Leon Wiard w książce "An Introduction to the Orchids of Mexico" zaleca, aby w okresie aktywnego wzrostu zwiększyć ilość wody, a ilość nawozu zredukować do minimum. 

Podłoże:

Rośliny powinny być mocowane na podkładkach z korka, grubej, szorstkiej kory lub z włókien paproci drzewiastej, z liśćmi skierowanymi w dół. Rośliny można dzielić lub zmieniać podkładki, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie.  

Wilgotność powietrza:

70-75% latem i wczesną jesienią, obniżając się w zimie i wiosną do 55-60%.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 23-25°C, nocą 7-8°C, z różnicą dobową 16-17°C. Opady zimą są niskie, dlatego w tym okresie podlewanie roślin powinno być zredukowane, ale nie należy doprowadzać do całkowitego zasuszenia. Trochę deszczu spada każdego miesiąca, a dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa. Niektórzy hodowcy zalecają częste, ale skąpe podlewanie przez cały rok, inni natomiast sugerują wstrzymanie się z podlewaniem przynajmniej przez okres 2 tygodni wtedy, gdy pseudobulwy osiągną dojrzałość. W naszej szklarni w zimie wystarcza lekkie zamgławianie co kilka dni, o ile jest słoneczna pogoda, ale jeżeli jest to okres deszczowej, pochmurnej pogody, to rośliny pozostawiane są nawet 2 tygodnie bez zamgławiania.